OBOWIĄZKI IMPORTERÓW WYROBÓW Z CE

import spoza ue

Importer jest, w rozumieniu przepisów związanych z oznakowaniem CE, pierwszą jednostką bądź osobą, która wprowadza wyrób pochodzący spoza granic Europejskiego Obszaru Gospodarczego na ten właśnie rynek. W momencie przekroczenia przez towar granicy EGO, importer bierze na siebie wszystkie obowiązki, które wynikają dla niego z prawodawstwa unijnego. Do obowiązków tych należy przede wszystkim upewnienie się, że producent wyrobu objętego obowiązkiem znakowania znakiem CE i dokonywania oceny zgodności, prawidłowo wprowadził wyrób do obrotu, a więc zapewnił jego bezpieczeństwo. W przeciwnym razie – w przypadku, gdyby wyrób okazał się niebezpieczny lub producent nie przekazał importerowi odpowiedniej dokumentacji związanej z oznaczeniem CE wówczas importer może otrzymać grzywnę od organów kontroli.

CO POWINIEN ZROBIĆ IMPORTER PRZED SPROWDZENIEM WYROBU?

Aby ustrzec się przed niechcianymi sankcjami prawnymi, importer powinien przede wszystkim zapoznać się z obowiązkami, które na nim spoczywają. Obowiązki te są określone w ustawie z dnia 20.04.2016 o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. 2016, poz. 542). Artykuł 16 określa, że importer wyrobu objętego obowiązkiem CE i deklaracji zgodności powinien:

1) wprowadzać do obrotu wyłącznie wyrób, który spełnia wymagania;

Oznacza to, że importer powinien znać wymagania, którymi objęty jest wyrób. Wymagania te mogą wynikać z różnych dokumentów, nie tylko z ustawy o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku. Dla przykładu: lampka biurkowa będzie podlegała pod ustawę z dnia 13 kwietnia 2007 r. o kompatybilności elektromagnetycznej, rozporządzenie Ministra Rozwoju z dnia 2 czerwca 2016 r. w sprawie wymagań dla sprzętu elektrycznego oraz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie zasadniczych wymagań dotyczących ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. Importer lampki pochodzącej z Chin musi być pewny, że producent zastosował poprawnie wszystkie te przepis.

2) zapewnić, żeby producent spełnił obowiązki określone w art. 13 pkt 2–4, 7 i 8, a także, w stosownych przypadkach, żeby dołączył kopie deklaracji zgodności lub inne dokumenty;

W punktach 2-4 jest mowa o obowiązkach przygotowania dokumentacji technicznej wyrobu, przeprowadzeniu procedury oceny zgodności i sporządzeniu deklaracji zgodności oraz nadaniu oznaczenia CE. W punktach 7 i 8 znajduje się obowiązek umieszczenia na wyrobie informacji identyfikacyjnych o wyrobi (np. nazwa) oraz o producencie (nazwa i adres).

3) nie wprowadzać do obrotu ani nie oddawać do użytku wyrobu, co do którego istnieje uzasadniona wątpliwość w zakresie spełniania wymagań;

Jeśli importer podejrzewa, że producent nie wywiązał się ze swoich obowiązków wówczas nie powinien od niego kupować towaru, z zamiarem sprzedaży go na terenie UE. To bardzo ważny obowiązek, gdyż wymusza na importerze sprawdzenie zgodności wyrobu, zanim te zostanie wysłany do Unii. W przeciwnym wypadku wyrób może zostać zatrzymany na kontroli celnej, co wiąże się zwykle z dodatkowymi kosztami.

4) umieścić na wyrobie, a w przypadkach określonych w przepisach szczególnych na opakowaniu, w załączonym dokumencie lub na etykiecie, swoją nazwę, zarejestrowany znak towarowy, o ile taki posiada, i adres; dane te podaje się w języku polskim;

Importer, jako podmiot wprowadzający towar z CE na rynek UE powinien umieścić na wyrobie swoje dane: nazwę i adres, aby osoba lub podmiot kupująca wyrób wiedziały do kogo zgłosić się w przypadku problemów z bezpieczeństwem wyrobu.

5) zapewnić, żeby do wyrobu dołączone były instrukcje, informacje dotyczące bezpieczeństwa użytkowania oraz, jeżeli jest to wymagane, etykiety, sporządzone w języku polskim w sposób jasny, zrozumiały i czytelny;

Instrukcje oraz inne informacje bezpieczeństwa dotyczące użytkowania, konserwacji, napraw itp. wyrobu powinny być dołączone do wyrobu. Jest to obowiązek producenta. Dlatego też importer może jedynie „zapewnić”, wywiązanie się producenta ze swojego obowiązku, co w praktyce oznacza sprawdzenie, czy wszystko jest ok.

6) przechowywać przez 10 lat od dnia wprowadzenia wyrobu do obrotu kopię deklaracji zgodności i zapewnić udostępnienie dokumentacji technicznej organowi nadzoru rynku, o którym mowa w art. 58 ust. 2 i 3;

Kopia deklaracji zgodności powinna być dostępna dla importera i organów nadzoru rynku już w chwili wprowadzania wyrobu na rynek UE. Deklaracja jest najważniejszym dokumentem dotyczącym procesu oceny zgodności i oznaczenia CE, a więc importer powinien szczególnie upewnić się, że została ona wystawiona zgodnie z przepisami dotyczącymi danego wyrobu. W przypadku braku deklaracji zgodności importer nie powinien wprowadzać wyrobu do obrotu, gdyż jest to sprzeczne z zapisami ustawy o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku. Brak deklaracji wskazuje ponadto, że producent, nie znając swoich podstawowych obowiązków, prawdopodobnie nie stworzył też dokumentacji technicznej wyrobu. Oznacza to, że importer, sprowadzając towar bez deklaracji zgodności naraża się także na karę wynikłą z braku możliwości udostępnienia dokumentacji technicznej.

7) zapewnić, żeby warunki przechowywania i transportu wyrobu nie wpływały negatywnie na zgodność z wymaganiami w czasie, gdy ponosi on odpowiedzialność za wyrób;

Od warunków przechowywania i transportu zależą czasem właściwości wyrobu – jego sprawność i bezpieczeństwo. Hipotetycznie, jeśli sprzęt elektroniczny, posiadający znak CE i prawidłową deklarację zgodności, był przechowywany w miejscu wilgotnym lub był narażony na uszkodzenia ze strony gryzoni, wówczas nie będzie on zgodny z wymaganiami bezpieczeństwa. Taki wyrób nie może być wprowadzony do obrotu.

8) prowadzić i analizować ewidencje skarg dotyczących wyrobów, wyrobów niezgodnych z wymaganiami i przypadków odzyskania wyrobów;

Ewidencja skarg i wyrobów niezgodny z wymaganiami jest wspólnym obowiązkiem, dla każdego etapu obrotu wyrobem – dotyczy w równym stopniu producenta, importera oraz dystrybutorów. Ewidencja może być prowadzona w dowolny sposób, lecz z zachowaniem przejrzystości danych oraz ujęciu w niej kluczowych informacji, czyli jakiego wyrobu dotyczyła niezgodność oraz czemu ją stwierdzono.

9) badać w uzasadnionych przypadkach próbki wyrobów wprowadzanych do obrotu, w szczególności z uwagi na zagrożenie stwarzane przez wyrób;

Gdyby importer miał podejrzenie, że wyrób ze znakiem CE, który wprowadził do obrotu na terenie EOG nie spełnia wymagań prawnych wówczas może przeprowadzić badania. Badania mogą dotyczyć chemii, np. dyrektywa RoHS 2 ogranicza dopuszczalną zawartość ołowiu i rtęci w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, której bez badań chemicznych sprzętu nie da się sprawdzić. Także kompatybilność elektromagnetyczna jest niemożliwa do weryfikacji bez przeprowadzenia badań. Innym przypadkiem, w którym importer może zdecydować się na własne badania wyrobu jest sytuacja, w której otrzymał od producenta wyniki badań, lecz wątpi w ich wiarygodność.

10) informować dystrybutorów o działaniach, o których mowa w pkt 8 i 9;

Obowiązek informowania wynika z potrzeby zapewnienia przepływu informacji na różnych szczeblach obrotu wyrobem. Informowanie ma być skuteczne, a więc najlepiej, aby importer przyjął taką formę przekazu informacji, aby dotarła ona do dystrybutorów.

11) niezwłocznie podjąć działania w celu zapewnienia zgodności wyrobu, jego wycofania z obrotu lub odzyskania – w przypadku zaistnienia uzasadnionego podejrzenia, że jest on niezgodny z wymaganiami;

Wyroby niezgodne muszą być wycofane z rynku lub należy podjąć inne działania prowadzące do zapewnienia zgodności z wymaganiami. Obowiązek ten leży na importerze, gdyż producenta, jako jednostki spoza krajów UE, nie obowiązuje prawo UE.

12) niezwłocznie informować:

a) właściwy organ nadzoru rynku, o którym mowa w art. 58 ust. 3, oraz właściwe organy nadzoru rynku państw członkowskich Unii Europejskiej, a także państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w których wyrób udostępnił, oraz

b) producenta lub dystrybutora
– o stwarzanym przez wyrób zagrożeniu, podając szczegółowe informacje dotyczące w szczególności niezgodności wyrobu z wymaganiami i podjętych działań;

Importer, który stwierdzi, że wyrób oznaczony znakiem CE nadal stwarza zagrożenia dla bezpieczeństwa, powinien poinformować o tym Inspekcję Handlową, Urząd Celny, Inspekcję Pracy lub inny organ nadzoru rynku, właściwy dla danego typu wyrobu. Ponadto importer musi poinformować o niezgodności wyrobu producenta i dystrybutora, co ma zapewnić właściwy nadzór nad wadliwymi towarami, w szczególności zatrzymanie ich dalszej sprzedaży.

13) udzielać na uzasadnione żądanie organu nadzoru rynku, o którym mowa w art. 58 ust. 2 i 3, informacji i udostępnić dokumentację w języku polskim, w postaci papierowej lub elektronicznej, w celu wykazania zgodności wyrobu z wymaganiami;

Punkt ten jest kolejnym obowiązkiem informacyjnym nałożonym na importera. W razie kontroli importer musi dysponować dokumentacją techniczną i innymi informacjami (np. wynikami badań), które zaświadczą, że procedura oceny zgodności wyrobu była poprawnie przeprowadzona, wskutek czego oznaczenie CE jest właściwie umieszczone na wyrobie i deklaracja zgodności jest przygotowana zgodnie z prawem.

14) na żądanie organu nadzoru rynku, o którym mowa w art. 58 ust. 2 i 3, współpracować w celu usunięcia zagrożenia, jakie stwarza wyrób wprowadzony przez niego do obrotu.

Współpraca z organami nadzoru rynku oznacza konieczność przekazywania informacji, a w niektórych przypadkach także udostępnienia miejsc przechowywania wyrobu oraz zapewnienia miejsc, w których przechowywane będą próbki kontrolne dla wyrobów zabranych do badań. Konkretne żądania współpracy są formułowane przez organ nadzoru rynku w piśmie będącym wynikiem kontroli. Importer musi się do nich zastosować.

OBOWIĄZKI PRODUCENTÓW WYROBÓW W ŚWIETLE USTAWY Z DN. 13 KWIETNIA 2016 O SYSTEMACH OCENY ZGODNOŚCI I NADZORU RYNKU

zarowka W dniu 20.04.2016 weszła w życie ustawa o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. 2016, poz. 542). Ustawa ta stanowi krajową podstawę prawną do wprowadzania na rynek różnego typu wyrobów, m.in. zabawek, przyrządów pomiarowych, urządzeń radiowych i telekomunikacyjnych, fajerwerków i materiałów wybuchowych, jachtów i skuterów wodnych, sprzętu elektrycznego i elektronicznego i innych. Są to wyroby, dla których obowiązkowe jest oznakowanie CE.

Ustawa dotyczy zarówno producentów, organów kontrolnych, jak i Polskiego Centrum Akredytacji. Producenci wyrobów powinni zapoznać się w szczególności z artykułem 13, w którym określono obowiązki, jakie muszą spełnić przed sprzedażą wyrobu lub udostępnieniem go na rynku. Zgodnie z tym artykułem, producent powinien:

1) zapewnić, żeby wyrób został zaprojektowany i wytworzony zgodnie z wymaganiami;

Szczegółowe wymagania dla wyrobów nie wymagają tylko z ustawy o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku. Mogą być określone w różnych innych dokumentach, na przykład:

- sprzęt elektryczny i elektroniczny może podlegać pod dyrektywy LVD – 2014/35/UE, EMC – 2014/30/UE (lub ich starsze odpowiedniki LVD – 2006/95/WE, EMC – 2004/108/WE) oraz RoHS 2 – 2011/65/UE,

- dla zabawek obowiązują wymagania dyrektywy TOYS - 2009/48/WE,

- urządzenia radiowe i telekomunikacyjne muszą spełniać wymagania dyrektywy R&TTE – 1999/5/WE.

Każda z tych dyrektyw jest wprowadzona do prawodawstwa polskiego poprzez krajowe ustawy i rozporządzenia, np. dyrektywa LVD 2014/35/UE jest wprowadzona przez Rozporządzenie Ministra Rozwoju z dnia 2 czerwca 2016 r. w sprawie wymagań dla sprzętu elektrycznego, a dyrektywa zabawkowa TOYS 2009/48/WE przez Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla zabawek.

2) sporządzić dokumentację techniczną wyrobu;

Zakres dokumentacji technicznej dla poszczególnych wyrobów został określony w wymaganiach odniesienia, o których mowa w punkcie powyżej. Zwykle w skład dokumentacji technicznej wchodzą:

opisy wyrobu wraz z rysunkami technicznymi,
projektami i ich opisem,
wyniki badań bezpieczeństwa,
instrukcje obsługi lub użytkowania.
do dokumentacji może należeć także ocena zagrożeń powodowanych przez wyrób,
wykaz norm zastosowanych przy ocenie zgodności i inne dokumenty.

3) przeprowadzić lub zlecić przeprowadzenie procedury oceny zgodności;

Przeprowadzenie procedury oceny zgodności to zapoznanie się i zastosowanie wymagań bezpieczeństwa określonych w przepisach szczegółowych (pkt. 1). Niektóre z tych wymagań producent musi wypełnić samodzielnie – przykładem może być wymaganie, że należy tak zaprojektować zabawkę aby była ona bezpieczna. Inne wymagania może zlecić innym podmiotom, np. przeprowadzenie badań bezpieczeństwa. Jednak niezależnie od tego, czy producent samodzielnie przeprowadzi ocenę zgodności, czy zleci wykonanie jej komuś innemu, to wyłącznie on pozostaje osobą odpowiedzialną za zgodność wyrobu z wymaganiami.

4) sporządzić deklarację zgodności i umieścić oznakowanie CE, a w przypadkach określonych w przepisach szczególnych inne oznakowanie, zgodnie z wymaganiami;

kosz Deklaracja zgodności jest najważniejszym dokumentem związanym z oznaczeniem CE. Jest oświadczeniem producenta, że jego wyrób spełnia wszystkie wymagania prawne i normatywne, które go dotyczą i że nie stwarza istotnego zagrożenia dla użytkownika. Deklaracja zgodności może mieć dowolną formę, jednak jest treść jest ściśle określona w przepisach. Powinna ona zawierać przede wszystkim:

nazwę wyrobu,
nazwę i adres producenta,
odniesienie do europejskich dyrektyw i norm zharmonizowanych z tymi dyrektywami (lub innych dokumentów, na podstawie których dokonano oceny zgodności).

Ponadto na produkcie spełniającym wymagania powinien zostać umieszczony znak CE. Wygląd oznakowania CE także jest sprecyzowany w przepisach. Znak CE musi być czytelny i widoczny, nie może być zbyt mały (poniżej 5 mm) i nie może być skalowany nierównomiernie (zmiana musi dotyczyć tak samo wysokości, jak i szerokości). Oznaczenie CE musi być umieszczone na każdej sztuce wyrobu, który przeszedł pozytywnie ocenę zgodności. Inne oznakowanie, o którym mowa w tym punkcie może dotyczyć, na przykład symbolu przekreślonego kosza na odpady, który jest wymagany na sprzęcie elektrycznym i elektronicznym lub symbolu przekreślonej buźki umieszczanej na zabawkach nieprzeznaczonych dla dzieci poniżej 3 lat.

5) zapewnić stosowanie procedur mających na celu utrzymanie zgodności produkcji seryjnej z wymaganiami, z uwzględnieniem zmian w projekcie lub cechach charakterystycznych wyrobu oraz w innych dokumentach, w odniesieniu do których jest deklarowana jego zgodność;

Producent musi być pewny, że w trakcie produkcji wyrobu nie zostaną zmienione żadne parametry, które mogłyby wpływać negatywnie na zgodność tego wyrobu z wymaganiami. Aby to zapewnić, może opracować i wdrożyć procedurę produkcji, w której określi sposób powstawania wyrobu oraz punkty kontrolne. Oprócz tego, jeśli producent ma zamiar zmienić wyrób, np. zastosować inne materiały, inną technologię wytwarzania lub wprowadzić zmiany w konstrukcji, wówczas powinien on ponownie ocenić zgodność wyrobu z wymaganiami, a jeśli wymagają tego szczegółowe przepisy, powinien również przeprowadzić ponownie badania wyrobu. Bez tego nie może umieścić na tym zmienionym wyrobie oznaczenia CE ani wystawić deklaracji zgodności.

6) przechowywać przez 10 lat od dnia wprowadzenia wyrobu do obrotu dokumentację techniczną, deklarację zgodności oraz dokumentację niezbędną do wykazania zgodności wyrobu z wymaganiami;

10 lat jest to okres, w którym dostępna musi być dokumentacja wyrobu oraz deklaracja zgodności. Przy czym data 10 lat liczy się od wprowadzenia do obroty ostatniej sztuki wyrobu, której dotyczy dokumentacja i deklaracja zgodności. Zatem, jeśli wyrób zaczął być produkowany w 2014 roku, produkcja trwała do 2018 r. (i w tym czasie nie było zmian w wyrobie, które wpływałyby na jego bezpieczeństwo i zgodność z przepisami dotyczącymi znaku CE), a ostatnia sztuka wyrobu była sprzedana z magazynu w 2019 r., wówczas okres 10 lat będzie upływał w 2029 r.

7) umieścić na wyrobie, a w przypadkach określonych w przepisach szczególnych na opakowaniu, w załączonym dokumencie lub na etykiecie, informacje umożliwiające identyfikację wyrobu;

Informacją dotyczącą identyfikacji wyrobu może być nazwa wyrobu, numer partii, serii, typu wyrobu, a także opis wyrobu. Informacje muszą być czytelne dla odbiorcy. Gdyby wyrób powstał w Chinach, a sprzedawany był w Polsce to podanie jego nazwy w języki chińskim byłoby niewłaściwe.

8) umieścić na wyrobie, a w przypadkach określonych w przepisach szczególnych na opakowaniu, w załączonym dokumencie lub na etykiecie, swoją nazwę, zarejestrowany znak towarowy, o ile taki posiada, i adres; dane te podaje się w języku polskim;

Nazwa firmy producenta oraz jego adres, to minimalne informacje, jakie muszą znaleźć się na opakowaniu zabawki, aby ten punkt został spełniony. Trzeba je podać nawet jeśli producent jest osobą prywatną, a miejscem firmy jest miejsce jego zamieszkania. Informacje muszą być w języku polski, po to, aby użytkownik wyrobu mógł skontaktować się z producentem, jeśli wyrób okaże się wadliwy lub zagrażający zdrowiu. Nazwa i adres producenta są, obok nazwy wyrobu i oznaczenia CE, najważniejszymi danymi umieszczanymi na wyrobie.

9) dołączyć do wyrobu instrukcje, informacje, w tym dotyczące bezpieczeństwa użytkowania oraz, jeżeli jest to wymagane, kopie deklaracji zgodności i etykiety, sporządzone w języku polskim w sposób jasny, zrozumiały i czytelny;

Producent najlepiej zna swój wyrób i najlepiej potrafi określić, jakie zasady bezpieczeństwa muszą być zachowane podczas użytkowania wyrobu, jego konserwacji, przeglądów itd. Informacje te powinien zawrzeć na dokumentach dołączonych do wyrobu. Niektóre wymagania szczegółowe (chociażby dyrektywa radiowa i telekomunikacyjna R&TTE) nakazują również dołączenie do wyrobu kopii deklaracji zgodności.

10) prowadzić i analizować ewidencje skarg dotyczących wyrobów, wyrobów niezgodnych z wymaganiami i przypadków odzyskania wyrobów;

Producent powinien prowadzić ewidencję skarg, która może mieć formę rejestru. Celem ewidencji jest możliwość gromadzenia informacji od użytkowników na temat bezpieczeństwa wyrobu i wykorzystywanie ich w poprawianiu go. Kluczowe są dane na temat zagrożeń, które stworzył wyrób, a które nie zostały przewidziane przez producenta na etapie prowadzenia oceny zgodności i nadawania oznaczenia CE. One stanowią podstawę do wprowadzania zmian w wyrobie i aktualizacji deklaracji zgodności.

11) badać w uzasadnionych przypadkach próbki wyrobów udostępnionych na rynku, w szczególności z uwagi na zagrożenie stwarzane przez wyrób;

Wyroby wprowadzone na rynek, posiadające znak CE i prawidłowo przeprowadzoną ocenę zgodności mogą mimo być niebezpieczne w nietypowych sytuacjach. Jeśli producent otrzyma informację o takich przypadkach wówczas może powinien przeprowadzić dodatkowe badania bezpieczeństwa, a także zmodyfikować dokumentację techniczną wyrobu i deklarację zgodności. W przeciwnym razie może zostać oskarżony o niedostosowanie wyrobu do wymagań bezpieczeństwa i bezprawne nadanie na niego oznaczenia CE.

12) informować dystrybutorów o działaniach, o których mowa w pkt 10 i 11;

Dystrybutorzy powinni być świadomi przypadków, w których bezpieczeństwo sprzedawanego przez nich wyrobu zostało zakwestionowane lub wyrób okazał się niebezpieczny. Wiąże się to z obowiązkiem dystrybutorów do informowania użytkowników wyrobów o występujących zagrożeniach.

13) niezwłocznie podjąć działania w celu zapewnienia zgodności wyrobu, jego wycofania z obrotu lub odzyskania – w przypadku zaistnienia uzasadnionego podejrzenia, że jest on niezgodny z wymaganiami;

Jeśli producent stwierdził niezgodność wyrobu musi wprowadzić w nim zmiany zapewniające spełnienie wymagań dyrektyw i norm, które go dotyczą. Gdyby się zdarzyło, że wyrób stwarza duże zagrożenie dla zdrowia lub życia użytkowników, wówczas producent powinien rozważyć nawet wycofanie wyrobu z rynku.

14) niezwłocznie informować właściwy organ nadzoru rynku, o którym mowa w art. 58 ust. 3, oraz właściwe organy nadzoru rynku państw członkowskich Unii Europejskiej, a także państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w których wyrób został udostępniony, o stwarzanym przez niego zagrożeniu, podając szczegółowe informacje, dotyczące w szczególności niezgodności z wymaganiami i podjętych działań;

Organami nadzoru rynku, o których mowa w art. 58 są: Inspekcja Handlowa, Inspekcja Pracy, Urząd Komunikacji Elektronicznej, Urząd Transportu Kolejowego, nadzór budowlany, Wyższy Urząd Górniczy, Urząd Morski, Inspekcja Transportu Drogowego i Urząd Miar. W państwach członkowskich będą to odpowiadające im instytucje.

15) udzielać na uzasadnione żądanie organu nadzoru rynku, o którym mowa w art. 58 ust. 2 i 3, informacji i udostępnić dokumentację w języku polskim, w postaci papierowej lub elektronicznej, w celu wykazania zgodności wyrobu z wymaganiami;

W przypadku kontroli z wymienionych powyżej instytucji, producent musi udostępnić dokumentację wyrobu, aby udowodnić, że spełnia on wymagania. Dokumentacja może mieć formę elektroniczną, jednak trzeba zaznaczyć, że niektóre typy dokumentów, np. sprawozdania z badań bezpieczeństwa są bardzo często przekazywane producentowi w formie papierowej. Chcąc prowadzić całą dokumentację techniczną w formie elektronicznej, dokumenty papierowe należy zeskanować.

16) na żądanie organu nadzoru rynku, o którym mowa w art. 58 ust. 2 i 3, współpracować w celu usunięcia zagrożenia, jakie stwarza wyrób wprowadzony przez niego do obrotu.

Współpraca przy usuwaniu niezgodności może dotyczyć sytuacji, gdy niezgodność wyrobu została wykryta w trakcie kontroli na rynku, np. w hurtowni. Producent powinien przekazać organom kontrolnym wszystkie istotne informacje o wyrobie, w tym dokumentację techniczną, deklarację zgodności, opakowanie wyrobu z oznaczeniem CE oraz inne wymagane przez nich dokumenty. Współpraca może polegać również na udostępnieniu miejsc produkcji i magazynowania wyrobu oraz przechowywaniu próbek kontrolnych wyrobów, które zostały zabrane do kontroli przez organ kontrolny.

Jak można zauważyć, lista obowiązków producenta jest długa i wymagania są w niej podane dość ogólnie. Producent chcący spełnić ciążące na nim obowiązki powinien przede wszystkim określić w jakich jeszcze dokumentach te obowiązki będą podane. Oznacza to konieczność przewertowania, czasem wielu dyrektyw, ustaw, rozporządzeń oraz dokumentów normatywnych. Nie jest to proste, lecz bez rzetelnego wyszukania wymagań nie będzie możliwe ich spełnienie, a należy pamiętać, że producent bierze pełną odpowiedzialność za bezpieczeństwo swojego wyrobu i w przypadku niedotrzymania wymagań może mu grozić kara kilkudziesięciu tysięcy złotych. Warto zatem spełnić wymagania i nie narażać się na nieprzyjemności związane z kontrolą i koszty.

Więcej na ten temat:

meble bez ce

WYROBY NIE PODLEGAJĄCE OZNAKOWANIU CE

Oznakowanie CE jest obowiązujące dla bardzo wielu grup wyrobów. Podlegają mu maszyny, zabawki, sprzęty zasilane prądem z sieci, wszystkie urządzenia mogące wytwarzać zakłócenia elektromagnetyczne, a także wyroby medyczne, sprzęt radiowy i inne. Jednak wbrew temu co może się wydawać dużo jest także wyrobów, dla których oznaczenie CE nie jest obowiązkowe. W takich przypadkach nadanie oznakowania CE jest wręcz zakazane.

PODSTAWY PRAWNE NADAWANIA OZNACZENIA CE

Wymagania nakazujące (i zakazujące) nadawania znaku CE są ujęte były kiedyś w ustawie o systemie oceny zgodności (Dz.U. 2002 nr 166 poz. 1360). Według niej:

Art. 47a: ”Kto wprowadza do obrotu lub oddaje do użytku wyrób podlegający oznakowaniu zgodności a nieposiadający takiego oznakowania podlega grzywnie”

Art. 47: „Kto umieszcza oznakowanie zgodności na wyrobie, który nie podlega takiemu oznakowaniu lub wprowadza do obrotu taki wyrób podlega grzywnie”

Obecnie wyżej przytoczona ustawa została wycofana i zastąpiona ustawą o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz.U. 2016 poz 542). Zgodnie z nią:

Art. 89. "Producent albo importer albo instalator, który wprowadza do obrotu lub oddaje do użytku wyrób podlegający oznakowaniu CE, a w przypadku przyrządów pomiarowych także dodatkowemu oznakowaniu metrologicznemu, albo dystrybutor, który udostępnia na rynku taki wyrób, bez tego oznakowania, podlega karze pieniężnej w wysokości do 20 000 zł."

Natomiast w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) NR 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającym wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 339/93 można przeczytać:

Art. 30: "Oznakowanie CE w formie przedstawionej w załączniku II może być umieszczane wyłącznie na produktach, dla których jest to przewidziane na mocy szczegółowych wspólnotowych przepisów harmonizacyjnych oraz nie może być umieszczane na żadnych innych produktach."

Grzywny mogą być nakładane przez Inspekcję Handlową, która działa z ramienia Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów i zajmuje się kontrolą rynku. Umieszczenie lub nieumieszczenie oznaczenia CE, a także nieodpowiedni wygląd znaku są dla kontrolerów pierwszym sygnałem, że producent wyrobu nie zna lub nie zastosował odpowiednich przepisów prawnych podczas wprowadzania wyrobu na rynek.

Do wyrobów, dla których nie ma obowiązku nadawania znaku CE należą:

1. MEBLE BEZ ZNAKU CE

Najbardziej popularną grupą wyrobów niepodlegających oznakowaniu CE są meble. Nie można nadać znaku CE na szafę, półki, krzesła, łóżka, lady sklepowe, regały ani inne elementy wyposażenia domu, biura lub sklepu. Wyjątkiem będą tylko te meble, które zawierają na stałe wbudowane elementy elektryczne (np. oświetlenie) lub inne modyfikacje (np. regał z wbudowanym kominkiem, szafki otwierane na pilota). Takie wyjątkowe meble podlegają pod oznakowanie CE na mocy odpowiednich dyrektyw, np. niskonapięciowej (LVD 2006/95/WE) i o kompatybilności elektromagnetycznej (EMC 2004/108/WE). Jednak w przeważającej większości meble nie będą posiadały znaku CE i będzie to zgodne z prawem.

2. ARTYKUŁY DO KONTAKTU Z ŻYWNOŚCIĄ NIE MAJĄ OZNACZENIA CE

Wyroby mające kontakt z żywością też nie podlegają oznakowaniu CE. Znaku tego nie znajdziemy na garnkach, zastawach stołowych, sztućcach, pojemnikach do przechowywania żywności, woreczkach foliowych, miskach itp. Takie wyroby podlegają innym restrykcyjnym przepisom. Głównym z nich jest rozporządzenie (WE) 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz uchylające dyrektywy 80/590/EWG i 89/109/EWG. Zgodnie z tym rozporządzeniem na wyrobach do kontaktu z żywnością powinien być umieszczony symbol:

do kontaktu z żywnością

Świadczy on o tym, że do żywności, z którą się zetknie nie przedostaną się żadne związki chemiczne, które mogą zagrozić konsumentowi.

3. SPRZĘT SPORTOWY TAKŻE BEZ CE

sprzęt ochronny

Kolejną kategorią wyrobów, których nie znakuje się znakiem CE jest sprzęt sportowy. Nie powinno być znaku CE na rowerach, rolkach, rakietach tenisowych, piłkach, nartach itp. Producenci takiego sprzętu muszą zapewnić jego odpowiednią wytrzymałość i bezpieczeństwo użytkowania, jednak jest to związane z ogólnym bezpieczeństwem produktów, a nie z dyrektywami dotyczącymi znaku CE. Jednak już dla wyposażenia dodatkowego, np. kasków, ochraniaczy na kolana, łokcie itp. będzie obowiązywać oznakowanie CE, ponieważ są one traktowane jako sprzęt ochrony indywidualnej, a ten podlega pod dyrektywę o środkach ochrony indywidualnej (PPE 89/686/WE). Wśród sprzętu sportowego, który z zasady nie ma obowiązku powiadania CE wyjątkiem będzie sprzęt przeznaczony dla małych dzieci. Dla przykładu: rowery o maksymalnej wysokości siodełka przekraczającej 43,5 cm są traktowane jako sprzęt sportowy i nie posiadają CE, gdy tymczasem rowerki niższe są traktowane jako zabawki, które będą miały CE wymagane przez dyrektywę zabawkową (TOYS 2009/48/WE).

4. ODZIEŻ, WYROBY WŁÓKIENNICZE, BUTY, DODATKI (TOREBKI, PASKI ITP.)

Odzież i wyroby włókiennicze (koce, narzuty, pościel) nie podlegają pod obowiązek znakowania znakiem CE.Dla tych wyrobów obowiązują inne ważne przepisy, np. rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1007/2011 z dnia 27 września 2011 r. w sprawie nazewnictwa włókien tekstylnych oraz etykietowania i oznakowywania składu surowcowego wyrobów włókienniczych, a także uchylenia dyrektywy Rady 73/44/EWG oraz dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 96/73/WE i 2008/121/WE. Znaku CE nie znajdziemy także na dodatkach do ubrań – torebkach, paskach, butach itp.

5. ARTYKUŁY DEKORACYJNE BEZ ZNAKU CE

dekoracje bez ce Niektóre artykuły dekoracyjne także nie będą posiadały znaku CE. Dotyczy to np. obrazów, luster, wazonów i ceramiki ozdobnej, świeczek itp. Nie ma też znaczenia z czego powstał dany przedmiot: może on być drewniany, metalowy, tekstylny, papierowy, ceramiczny itd. Natomiast istotne jest, czy dany wyrób dekoracyjny posiada specjalne cechy, np. czy korzysta z prądu elektrycznego. Jeśli tak wówczas obowiązuje go oznakowanie CE na mocy dyrektywy niskonapięciowej LVD 2006/95/WE. Do takich wyrobów będą należeć wszystkie lampki ozdobne, a także podświetlane obrazy i lustra. W niektórych przypadkach może być trudno stwierdzić, czy wyrób jest artykułem dekoracyjnym czy innym typem wyrobu. Dotyczy to chociażby lalek w strojach ludowych. Jeśli producent takich wyrobów ma wątpliwości jak zaklasyfikować swój produkt, wówczas powinien zapoznać się z dyrektywami, które mogą dotyczyć tego wyrobu (np. z dyrektywą zabawkową 2009/48/WE) i sprawdzić czy wyrób nie znajduje się na liście wyłączeń do dyrektywy. Jeśli jest tam umieszczony oznacza to, że nie podlega on pod oznakowanie CE.

Wszystkie wyroby, dla których nie ma dyrektyw odniesienia wprowadzających oznakowanie CE podlegają pod dyrektywę o ogólnym bezpieczeństwie produktów 2001/95/WE. Zgodnie z nią producenci wyrobów muszą tak zaprojektować i wykonać wyrób, aby był on bezpieczny dla użytkowników. Z tym może wiązać się konieczność umieszczenia na opakowaniu wyrobu informacji dotyczących bezpieczeństwa, np. instrukcja właściwego montażu mebli, konieczność używania ochron ciała podczas korzystania z rowerów itp. Producent jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo swojego wyrobu, dlatego w razie stwierdzenia niezgodności musi poinformować klientów o wykrytym zagrożeniu, a w skrajnych przypadkach powinien wycofać wyrób z rynku.

Więcej na ten temat:

KUBKI DO NAPOJÓW I KUFLE DO PIWA Z OZNACZENIEM CE!

kufel

Kubki, szklanki, kufle to tak zwane naczynia wyszynkowe, czyli pojemniki pomiarowe przeznaczone do określania objętości cieczy sprzedawanej do natychmiastowej konsumpcji. Dzięki umieszczonej na nich podziałce konsument wie jaką ilość napoju otrzymał. Są to więc naczynia pomiarowe i jako takie podlegają pod przepisy dyrektywy 2004/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie przyrządów pomiarowych. Dyrektywa ta jest jedną z Dyrektywy Nowego Podejścia i przedstawia wymagania zasadnicze, które muszą być spełnione, zanim wyrób trafi do sprzedaży. Jednym z wymagań dyrektywy 2004/22/WE jest umieszczenie znaku CE na produkcie i wystawienie deklaracji zgodności. W nielicznych sytuacjach należy również uzyskać Certyfikat CE dla urządzenia pomiarowego jeśli posiada elementy elektryczne.

W JAKI SPOSÓB NADAJE SIĘ OZNACZENIE CE NA PRZYRZĄD POMIAROWY?

W praktyce producent wyroby nie posługuje się bezpośrednio dyrektywą lecz aktem polskim, który wprowadza dyrektywę do naszego prawodawstwa. Takim aktem jest Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla przyrządów pomiarowych (ze zmianami). Zgodnie z tym rozporządzeniem, aby móc umieścić znak CE na szklance, jako naczyniu pomiarowym, należy zastosować jeden z opisanych w rozporządzeniu modułów oceny zgodności. Moduły określają ścieżkę, jak krok po kroku nadać CE. Ogólnie mówiąc producent szklanki lub kufla z podziałką powinien:

Dobrać odpowiednie dyrektywy europejskie dla swoich naczyń – dla standardowego kufla to będzie tylko dyrektywa do przyrządów pomiarowych, ale w specyficznych przypadkach mogą być ważne także inne dyrektywy.
Zidentyfikować akty prawne i normy obowiązujące na terenie UE – na przykład rozporządzenie wskazane powyżej.
Stworzyć wykaz wymagań do spełnienia dla konkretnego wyrobu, czyli konkretnie określić które spośród wymagań odnoszą się do jego wyroby i w jaki sposób zamierza je spełnić.
Doprowadzić do zgodności wyrobu z wymaganiami (wymagania bezpieczeństwa) – producent powinien spełnić wymagania, które wcześniej wybrał
Stworzyć dokumentację składającą się z elementów wymienionych w rozporządzeniu (wymagania dokumentacyjne)
Jeśli ma to zastosowanie, przeprowadzić badania naczynia
Wystawić deklarację zgodności, jako potwierdzenie zgodności wyrobu z dyrektywą 2004/22/WE
Oznakować wyrób znakiem CE oraz umieścić na nim inne wymagane symbole i oznaczenia.

Proces oceny zgodności dla przyrządów pomiarowych, czy mówiąc inaczej proces nadawania oznaczenia CE, można przeprowadzić według modułów A1 lub F1 lub D1 lub E1 lub B + E lub B + D lub H, które przedstawione są w odpowiednich załącznikach do rozporządzenia. Zgodnie z zastosowanym modułem producent przygotuje odpowiednią dokumentację dla swojego wyrobu i spełni inne, ważne wymagania. Jednak dla konsumenta korzystającego ze szklanki lub kufla do piwa, najważniejszy jest znaczek CE oraz towarzyszące mu symbole. One są wizualnym dowodem na bezpieczeństwo wyrobu.

ZNAK CE TYLKO NA KUFLU Z PODZIAŁKĄ

Znak CE na przyrządach pomiarowych, podobnie jak na innych wyrobach znakowanych tym symbolem, musi być umieszczony w sposób trwały. Oznacza to, że farba użyta do nadrukowania znaku CE nie może zmazać się w trakcie mycia szklanki, ani innego użytkowania jej w sposób zgodny z przeznaczeniem. Poza tym znak musi być czytelny. Przepisy wymagają, aby symbol CE był nie mniejszy niż 5 mm i aby jego proporcje nie były zaburzone. Ważne jest też, że oznaczenie CE musi być umieszczone bezpośrednio na wyrobie, a nie na opakowaniu detalicznych, w jakim czasem sprzedawane są szklanki kolekcjonerskie.

szklankaCE

Obok znaku CE konsument korzystający ze szklanki powinien znaleźć symbol M wraz z dwoma cyframi. Określają one rok, w którym dla tego wyroby została po raz pierwszy przeprowadzona procedura oceny zgodności (czyli w którym nadano znak CE). Symbol M oraz dwucyfrowa liczba muszą być otoczone prostokątem, którego wysokość musi być równa wysokości znaku CE. Na naczyniach wyszynkowych pojawi się jeszcze druga liczba, czterocyfrowa, umieszczona poza prostokątem. Oznacza ona numer jednostki, która przebadała wyrób i stwierdziła jego bezpieczeństwo. Mowa oczywiście o laboratorium notyfikowane, z którego korzystał producent podczas oceny zgodności przyrządu pomiarowego. Ostatnim, ale dla wielu najważniejszym symbolem na szklance czy kuflu będzie krótka pozioma kreska - podziałka, z liczbą oznaczającą pojemność naczynia mierzona do miejsca podziałki.

Producent może umieścić na naczyniu również inne symbole, oznaczenia, czy choćby elementy ozdobne, co często ma miejsce przy wyrobach okolicznościowych (np. kufle z okazji barburki), jednak żadne z dodatkowych oznaczeń czy zdobień nie mogą przykrywać oznaczenia CE ani pogarszać jego czytelności.

Po co jest oznaczenie CE na naczyniach wyszynkowych? Na to pytanie można odpowiedzieć bardzo krótko. Po pierwsze po to, żeby konsument wiedział, że szklanka, kubek lub kufel jest bezpieczny, a po drugie, żeby wiedział, czy barman napełniając naczynie napojem wleje go dokładnie tyle za ile zapłaciliśmy. I o to w tym wszystkim chodzi.

ekoprojekt

EKOPROJEKT, CZYLI EFEKTYWNOŚĆ ENERGETYCZNA PRODUKTÓW

Termin Ekoprojekt jest dziś stosowany dość powszechnie i w skrócie oznacza on projektowanie przyjaznych dla środowiska produktów w całym cyklu ich życia. Ekoprojekt stosowany jest w Unii Europejskiej i określa wymogi maksymalnego zużycia energii oraz innych czynników dla wybranych grup produktowych. Celem ekoprojektu jest obniżenie szkodliwego wpływu produktów na środowisko oraz osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony środowiska poprzez zredukowanie wpływu produktów związanych z energią na środowisko.

Podstawa prawna ekoprojektu

W 2009 r. przyjęto dyrektywę 2009/125/WE ustanawiającą ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią. Za taki produkt uważa się każdy towar mający wpływ na zużycie energii podczas używania, wprowadzany do obrotu lub użytkowania oraz zawierający części, które mają zostać włączone do produktów związanych z energią.

Dyrektywa 2009/125/WE w sprawie ekoprojektu jest dyrektywą ramową. Oznacza to, że dyrektywa podaje jedynie ogólne zasady wprowadzania do obrotu urządzeń objętych ekoprojektem. Według tych ogólnych zasad producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien:

przeprowadzić dla swojego urządzenia procedurę oceny zgodności, określoną w rozporządzeniu dotyczącym tego sprzętu,
sporządzić deklarację zgodności,
umieścić na wyrobie oznakowanie CE.

Dyrektywę dotyczącą ekoprojektu transponowano do polskiego prawa Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie procedur oceny zgodności wyrobów wykorzystujących energię oraz ich oznakowania. Producenci, którzy chcą sprzedawać w Polsce swoje urządzenia muszą odnosić się do tego rozporządzenia.

Aktami wykonawczymi związanymi z dyrektywą ekoprojektu jest szereg rozporządzeń dedykowanych dla konkretnych typów sprzętów elektrycznych. Producenci urządzeń znajdą w nich szczegółowe wymagania, które należy spełnić i które dotyczą zarówno kwestii technicznych (np. sprawność silników) jak i kwestii dokumentacyjnych (opis dokumentacji technicznej dla danego typu urządzeń). Te rozporządzenia Komisji Europejskiej są stosowane bezpośrednio przez producentów we wszystkich państwach członkowskich UE i obowiązują od dnia ich wejścia w życie. Niemniej jednak w niektórych rozporządzeniach są podane okresy przejściowe, dzięki którym producenci mogą spokojnie dostosować swoją produkcję do nowych wymagań.

Rozporządzenia dotyczące ekoprojektu

Komisja Europejska stale wydaje rozporządzenia dotyczace sprzętu elektrycznego, które wynikają z dyrektywy o ekoprojekcie. Obecnie obowiązujące rozporządzenia obejmują następujące grupy sprzętów:

Lp.	Sprzęt objęty rozporządzeniem	Tytuł rozporządzenia	Tekst rozporządzenia
1.	Sprzęt elektryczny i elektroniczny używany w gospodarstwie domowym i urządzenia biurowe	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1275/2008 z dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla zużycia energii przez elektryczne i elektroniczne urządzenia gospodarstwa domowego i urządzenia biurowe w trybie czuwania i wyłączenia. ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) z dnia 22 sierpnia 2013 r. NR 801/2013 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1275/2008 w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla zużycia energii przez elektryczne i elektroniczne urządzenia gospodarstwa domowego i urządzenia biurowe w trybie czuwania i wyłączenia oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 642/2009 w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla telewizorów
2.	Proste dekodery typu set-top	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 107/2009 z dnia 4 lutego 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla prostych set-top boksów.
3.	Lampy do użytku domowego	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 244/2009 z dnia 18 marca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla bezkierunkowych lamp do użytku domowego. ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 859/2009 z dnia 18 września 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 244/2009 w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu w zakresie promieniowania ultrafioletowego bezkierunkowych lamp do użytku domowego.
4.	Lampy fluorescencyjne i stateczniki	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 245/2009 z dnia 18 marca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla lamp fluorescencyjnych bez wbudowanego statecznika, dla lamp wyładowczych dużej intensywności, a także dla stateczników i opraw oświetleniowych służących do zasilania takich lamp, oraz uchylające dyrektywę 2000/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady. ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 347/2010 z dnia 21 kwietnia 2010 r. zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 245/2009 w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla lamp fluorescencyjnych bez wbudowanego statecznika, lamp wyładowczych dużej intensywności oraz stateczników i opraw oświetleniowych służących do zasilania takich lamp.
5.	Zasilacze zewnętrzne	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 278/2009 z dnia 6 kwietnia 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu w zakresie zużycia energii elektrycznej przez zasilacze zewnętrzne w stanie bez obciążenia oraz ich średniej sprawności podczas pracy.
6.	Silniki elektryczne	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 640/2009 z dnia 22 lipca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla silników elektrycznych. ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 4/2014 z dnia 6 stycznia 2014 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 640/2009 w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla silników elektrycznych.
7.	Pompy cyrkulacyjne i bezdławnicowe	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 641/2009 z dnia 22 lipca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla pomp cyrkulacyjnych bezdławnicowych wolnostojących i pomp cyrkulacyjnych bezdławnicowych zintegrowanych z produktami. ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 622/2012 z dnia 11 lipca 2012 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 641/2009 w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla pomp cyrkulacyjnych bezdławnicowych wolnostojących i pomp cyrkulacyjnych bezdławnicowych zintegrowanych z produktami.
8.	Telewizory	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 642/2009 z dnia 22 lipca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla telewizorów. ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) z dnia 22 sierpnia 2013 r. NR 801/2013 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1275/2008 w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla zużycia energii przez elektryczne i elektroniczne urządzenia gospodarstwa domowego i urządzenia biurowe w trybie czuwania i wyłączenia oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 642/2009 w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla telewizorów
9.	Lodówki i zamrażarki	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 643/2009 z dnia 22 lipca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla urządzeń chłodniczych przeznaczonych dla gospodarstw domowych.
10.	Pralki	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1015/2010 z dnia 10 listopada 2010 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2009/125/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla pralek dla gospodarstw domowych.
11.	Zmywarki	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1016/2010 z dnia 10 listopada 2010 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla zmywarek do naczyń dla gospodarstw domowych.
12.	Wentylatory o mocy 125 W do 500 kW	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 327/2011 z dnia 30 marca 2011 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla wentylatorów napędzanych silnikiem elektrycznym o poborze mocy od 125 W do 500 kW.
13.	Klimatyzatory i wentylatory przenośne	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 206/2012 z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2009/125/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla klimatyzatorów i wentylatorów przenośnych.
14.	Suszarki bębnowe	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 932/2012 z dnia 3 października 2012 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla suszarek bębnowych dla gospodarstw domowych.
15.	Pompy wody	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 547/2012 z dnia 25 czerwca 2012 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla pomp do wody.
16.	Lampy kierunkowe z diodami LED	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1194/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2009/125/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla lamp kierunkowych, lamp z diodami elektroluminescencyjnymi i powiązanego wyposażenia.
17.	Komputery i serwery	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 617/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla komputerów i serwerów.
18.	Odkurzacze	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 666/2013 z dnia 8 lipca 2013 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla odkurzaczy.
19.	Ogrzewacze pomieszczeń	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 813/2013 z dnia 2 sierpnia 2013 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla ogrzewaczy pomieszczeń i ogrzewaczy wielofunkcyjnych. ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2015/1188 z dnia 28 kwietnia 2015 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla miejscowych ogrzewaczy pomieszczeń.
20.	Podgrzewacze wody i zasobniki ciepłej wody	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 814/2013 z dnia 2 sierpnia 2013 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla podgrzewaczy wody i zasobników ciepłej wody użytkowej.
21.	Piekarniki, płyty grzejne i okapy	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 66/2014 z dnia 14 stycznia 2014 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla domowych piekarników, płyt grzejnych i okapów nadkuchennych.
22.	Transformatory różnej mocy	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 548/2014 z dnia 21 maja 2014 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do transformatorów elektroenergetycznych małej, średniej i dużej mocy.
23.	Systemy wentylacyjne	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1253/2014 z dnia 7 lipca 2014 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla systemów wentylacyjnych.
24.	Szafy chłodnicze i mroźnicze, schładzarki itp.	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2015/1095 z dnia 5 maja 2015 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla szaf chłodniczych lub mroźniczych, schładzarek lub zamrażarek szokowych, urządzeń skraplających i agregatów do oziębiania cieczy
25.	Piecyków na paliwo stałe	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2015/1185 z dnia 24 kwietnia 2015 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla miejscowych ogrzewaczy pomieszczeń na paliwo stałe.
26.	Kotły na paliwa stałe	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2015/1189 z dnia 28 kwietnia 2015 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla kotłów na paliwo stałe.

Powiązania z innymi dyrektywami

Wytwarzając sprzęt elektryczny producent musi zastosować przepisy ekoprojektu, jednak sprzęt taki podlega także pod inne dyrektywy europejskie. Zatem chcąc wprowadzić do obrotu urządzenie korzystające z energii elektrycznej producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien przeanalizować również:

dyrektywę maszynową 2006/42/WE,
dyrektywę niskonapięciową 2006/95/WE (która od roku 2016 zostanie zastąpiona dyrektywą 2014/35/UE),
dyrektywę o kompatybilność elektromagnetycznej (która od roku 2016 zostanie zastąpiona dyrektywą 2015/308/UE),
dyrektywę o ograniczeniu stosowania niektórych substancji RoHS 2 2011/65/UE.

Jeśli producent stwierdzi, że jego urządzenie podlega pod wskazane wyżej dyrektywy wówczas musi je spełnić, podobnie jak w przypadku ekoprojektu. Z tego też powodu identyfikacja wymagań prawnych określonych dla wyrobu powinna być zrobiona dokładnie i z uwagą, żeby nie pominąć żadnych istotnych wymagań.